Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pomieszczeń mimo innych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do zniesienia, co w wyniku może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka PUR -poliuretanowa i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, która wyróżnia się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony oraz zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie staje się bardzo twarda, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Wady i zalety pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza szczelnym dostosowaniem do podłoża, zalicza się w głównej mierze szybka aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim atutem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest również dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej w ocenie odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, a po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też dużo obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy używać pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplenie z wełny mineralnej

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło i ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo właściwie położona, będzie przez lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest sporo. Zazwyczaj są to maty, płyty albo połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice i nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość i bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na ogień. Przyznano jej najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt szybko, jednak jeśli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w czasie jej aplikowania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla każdej z nich znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto wziąć pod uwagę najważniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.